اداره جنگلداری، با همکاری موسسه فناوری هند (IIT) رورکی، یک دستگاه قابل حمل برای ساخت بریکت از برگ‌های سوزنی کاج، که منبع اصلی آتش‌سوزی‌های جنگلی در این ایالت است، توسعه داده است. مقامات جنگلداری در حال تماس با مهندسان برای نهایی کردن این طرح هستند.
طبق گزارش موسسه تحقیقات جنگل (LINI)، درختان کاج ۲۶.۰۷٪ از پوشش جنگلی ۲۴۲۹۵ کیلومتر مربعی را اشغال می‌کنند. با این حال، بیشتر درختان در ارتفاعی بیش از ۱۰۰۰ متر از سطح دریا قرار دارند و میزان پوشش آنها ۹۵.۴۹٪ است. طبق گزارش FRI، درختان کاج یکی از علل اصلی آتش‌سوزی‌های زمینی هستند زیرا سوزن‌های قابل اشتعال دور ریخته شده می‌توانند مشتعل شوند و همچنین از بازسازی جلوگیری کنند.
تلاش‌های قبلی اداره جنگلداری برای حمایت از قطع درختان محلی و استفاده از سوزن کاج ناموفق بوده است. اما مقامات هنوز امید خود را از دست نداده‌اند.
جای راج، رئیس ارشد حفاظت از جنگل‌ها (PCCF)، رئیس جنگلداری (HoFF)، گفت: «ما قصد داشتیم یک دستگاه قابل حمل تولید کنیم که بتواند بریکت تولید کند. اگر IIT Roorkee در این امر موفق شود، می‌توانیم آنها را به ون پنچایات‌های محلی منتقل کنیم. این به نوبه خود با مشارکت دادن مردم محلی در جمع‌آوری درختان مخروطی به آنها کمک می‌کند تا معیشت خود را ایجاد کنند.»
امسال، بیش از ۶۱۳ هکتار از اراضی جنگلی به دلیل آتش‌سوزی‌های جنگلی نابود شده است که تخمین زده می‌شود بیش از ۱۰.۵۷ لک روپیه خسارت مالی به بار آورده باشد. در سال ۲۰۱۷، این خسارت به ۱۲۴۵ هکتار و در سال ۲۰۱۶ به ۴۴۳۴ هکتار رسیده بود.
بریکت‌ها بلوک‌های فشرده زغال سنگ هستند که به عنوان جایگزین چوب سوخت استفاده می‌شوند. دستگاه‌های سنتی بریکت‌سازی بزرگ هستند و نیاز به نگهداری منظم دارند. مقامات در تلاشند تا نسخه کوچک‌تری از آن را توسعه دهند که نیازی به دردسر چسب و سایر مواد اولیه نداشته باشد.
تولید بریکت در اینجا چیز جدیدی نیست. در سال‌های ۱۹۸۸-۱۹۸۹، تعداد کمی از شرکت‌ها ابتکار عمل را برای فرآوری سوزن‌ها به بریکت‌ها به دست گرفتند، اما هزینه‌های حمل و نقل باعث شد که این تجارت سودآور نباشد. وزیر ارشد تی. اس. راوات، پس از به دست گرفتن مسئولیت ایالت، اعلام کرد که حتی جمع‌آوری سوزن‌ها نیز یک مشکل است زیرا سوزن‌ها وزن سبکی دارند و می‌توان آنها را به صورت محلی با قیمت ناچیزی در حد ۱ ریال به ازای هر کیلوگرم فروخت. این شرکت‌ها همچنین ۱ ریال به ون پنچایات‌های مربوطه و ۱۰ پیسه به عنوان حق امتیاز به دولت پرداخت می‌کنند.
ظرف سه سال، این شرکت‌ها به دلیل ضرر و زیان مجبور به تعطیلی شدند. به گفته مقامات جنگلداری، دو شرکت هنوز در حال تبدیل سوزن به بیوگاز هستند، اما به غیر از آلمورا، سهامداران خصوصی فعالیت‌های خود را گسترش نداده‌اند.
کاپیل جوشی، مسئول ارشد حفاظت از جنگل‌ها در موسسه آموزش جنگلداری (FTI) در هالدوانی، گفت: «ما برای این پروژه در حال مذاکره با IIT Roorkee هستیم. ما نیز به همان اندازه نگران مشکل ناشی از سوزن‌ها هستیم و به زودی راه‌حلی برای آن پیدا خواهد شد.»
نیخی شارما خبرنگار ارشد در دهرادون است. او از سال ۲۰۰۸ با هندوستان تایمز همکاری دارد. حوزه تخصص او حیات وحش و محیط زیست است. او همچنین سیاست، بهداشت و آموزش را پوشش می‌دهد. ... جزئیات را بررسی کنید
زمان ارسال: ۲۹ ژانویه ۲۰۲۴